Tiyatrosuz veya sanatsız bir dünyayı hayal bile edemiyorum. Genç ve duyma engelli bir kız olarak, bale dersleri kendim olabilmem için güvenli bir yer halini almıştı. Orası görsel bir dünya idi ve bu dünya izleyerek dahil olabildiğim ve dudak okumak zorunda kalmadığım için özgürleştiriciydi. Çalışmalarda adeta kaybolabiliyordum ve bu sebeple bale hikayeleri yaratmaya ve onları oynamaya aşıktım. Bale benim ilk hikaye anlatımı deneyimim oldu ve yaşım ilerledikçe tiyatroya daha da önemlisi gençlik tiyatrosuna bir şekilde dahil oldum. Her oyuncu için nasıl da olağandışı bir çalışma ortamı; ayrıca çocuklarla ve gençlerle yaratıcı bir evreni paylaşabilmek için nasıl da önemli bir olanak! Bu evrende hepsi kendi yaşamlarının hikayelerini dinler, deneyimlerini, deneyişlerini ve sıkıntılarını paylaşarak onları oyun haline getirir ve yaşamlarını duyulur hale getirirler.

Bu satırları yazdığım dönemde, Mike Kenny'den Yürüyen Taşlar oyununu yönetiyorum. Bu oyunu 18 sene önce de Jon Palmer ile beraber sahnelemiştik. Yapıt, büyük ve çoklu engelli, duyma ya da görme engelli, ya da engelsiz genç insanlar için yapılmıştı (Şimdi yönettiğimde, Graeae'nin yeni tiyatro topluluğunda, oyuncuların tamamı 20-22 yaşlarında, sağır ve engelli). İşaret dili, işitsel betimleme, ses ve atmosfer ile yaratıcı erişim üzerine düşünmek ve çalışmak, BÜTÜN gençlerin tiyatroya tam ve eşit ulaşım hakkının gerekliliğini güçlendiriyor.

Genç insanlar tarafından, onlarla ve onlar için yaratıcı üretimlerin öneminin hala tam olarak kavranamadığını ve yeterince desteklenmediğini görmek beni gittikçe daha fazla üzüyor. Birçok ülkede engelli çocukların hala eğitilmeye dahi değer görülmediğini bilmek kalbimi kırıyor. ANCAK, dünyayı gezip uygulamaları görmek, bu emel için uğraşan insanların tutkusunu hatırlamamı sağlıyor. Bu tutku, dünyamızın tiyatrosuz olmayacağını ve tiyatronun hayata dair bir eğitim olduğunun göstergesidir.

Engelli İnsanların Hakları Sözleşmesi'nin Birleşmiş Milletler tarafından kabul edilmesinin 10. yılı da olması sebebiyle 2016, bu tutkuyu daha da alevlendirmek adına dünya etrafında el ele tutuşmak ve bir topluluk olarak, önemli olanlarla beraber ve onlar için önemi olan bir tiyatro yapabileceğimiz, yaratabileceğimiz ve paylaşabileceğimizi garanti altına almak için büyük bir fırsattır. 

Jenny Sealey, Graeae Tiyatrosu Sanat Yönetmeni