Çocuk Güçtür!

Çocuk, ailenin ve toplumun gücünün simgesi olduğu gibi, kendisi de müthiş bir güçle donatılmıştır.

İlk gücünü annesinden donanır çocuk. Çünkü dünyada başka hiçbir kimse annesi gibi "yavruuum" diyemez.

Çocuğa ikinci gücü babası verir. Gece uyurken "canım kızım" diye veya "aslan oğlum" diye okşar saçlarını.

Bir güç de kardeşten gelir. Eğer kardeş büyükse elini "güvenle" tutar. Küçükse kardeşi, elini "sevgiyle" sıkar.

Bir güç de hayatında karşılaştığı ilk unutulmaz bilgesinden gelir. Öğretmeni, "bilgi" ile tamamlar çocuğun gücünü.

Tiyatronun, çocuğa dönük olanı, ticari hırs yüzünden "yavrum" demeyi akıl edemiyorsa… Estetik kibirle "canım kızım" veya "aslan oğlum" diyemiyorsa… Sanatına özenmediği için "güven" veremiyor ve baştan savdığı için "sevgi" gösteremiyorsa… Kendi sığlığı nedeniyle "bilgi" aktaramıyorsa…

Çocuk Tiyatrosu Güçtür…

Ümit Denizer
AÇOK (Yazar/Yönetmen)